Edith Geleijn (Amsterdam 1962)
Schilderen is voor mij in gesprek zijn met m’n doek. Het gesprek kan wendingen geven die ik niet altijd overzie. Er komt vaak een ander beeld op het doek te voorschijn dan ik verwacht. Het meeste wat ik maak, haalt de eindstreep niet, maar wordt herhaaldelijk over geschilderd. Je zou ook kunnen zeggen: Alles haalt de eindstreep. Want, hoewel niet zichtbaar, elke streek doet dienst als drager van de uiteindelijke voorstelling.
Rond 2002 ben ik gaan schilderen. Een autodidact die zich verder ontwikkelde via cursussen. Mijn eerste interesse lag bij het portret en model, waarbij ik in mijn werk de expressiviteit van kleuren gebruikte om de ingetogenheid te benadrukken. In de loop van de jaren zijn mijn ‘gesprekken’ veranderd. Dit zie je terug in m’n grovere afwerking en de verschillende aarde tinten die ik gebruik in combinatie met kleur. Soms tussen abstract en figuratief in.